ေရွ့ဆံုးအမည္က ဖ-နဲ႔... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းပါ...
ဒကာဒကာမတို႔ တေတြရဲ႕ အနီးအနားမွာ ဒီလိုသူမ်ဳိး ရွိခဲ့ၾကရင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးၾကမွာလဲ...။
ေသခ်ာ စဥ္းစား ဆင္ျခင္၍ တန္ဖိုးရွိေသာ လုပ္ရပ္ တန္ဖိုးရွိေသာ ေတြးေခၚမႈမ်ားနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔လိုပါတယ္။ တန္ဖိုးဆိုရာမွာ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးနဲ႔ ပကၠဳသာ(ႆာ)တိမင္းႀကီး ႏွစ္ပါး၊ တန္ဖိုးရွိေသာ အရာမ်ားဖလွယ္တာကို တရားေလ့လာေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြ သိၿပီးျဖစ္မွာပါ၊ တစ္ဦးက အဖိုးအနဂၢ ထိုက္တဲ့ ပိတ္စေလး ပို႔ေပးတယ္။ တစ္ဦးက အဖိုးအနဂၢ ထိုက္တဲ့၊ ဘုရားဆိုတာေပၚေနၿပီ၊ သံဃာဆိုတာေပၚေနၿပီ၊ တရားဆိုတာ ဒါမ်ဳိးေလး ဆိုၿပီး အာနာပါန႐ႈမွတ္နည္း စာေပလႊာကို ပို႔ၾကတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ တန္ဖိုးဆိုတာ ဒကာဒကာမတို႔က ဘယ္ဟာလို႔ သတ္မွတ္မွာပါလဲ၊ အဖိုးအနဂၢ ထိုက္တဲ့ ပိတ္စေလးပါလို႔ေတာ့ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔ကြယ္၊ ကံေကာင္းလို႔ လူျဖစ္လာရတဲ့ ဘ၀ေလး တန္ဖိုးရွိေအာင္ မသံုးလိုက္ရသလို ျဖစ္ေနပါ့မယ္။
အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတိုင္းမွာ တရားေတာ္ေတြ ေရးေနၾကပါတယ္၊ တစ္မ်က္ႏွာကို ၂-နာရီ ၃-နာရီနဲ႔ ၿပီးၾကေပမဲ့ ဒီစာမ်ဳိးျဖစ္လာေအာင္၊ ကိေလသာၿငိမ္းေစေသာ စာမ်ဳိးျဖစ္လာေအာင္ အနဲဆံုး ၄-သေခ်ၤ ကမၻာတစ္သိန္း ၾကာပါလားလို႔ ဒီလိုထိ တန္ဖိုးကို နားလည္လိုက္ပါ...။
တန္ဖိုးေလးေတြ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ...။ ၾကည့္တတ္ေသာသူ ျမင္ရ၏တဲ့...။
မေန႔ကေတာ့ အျပင္ဆြမ္းေၾကြးပြဲတစ္ခုမွာ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္သူက သူ႔အမ်ဳိးသားကို တရားေလ့လာခိုင္းတယ္၊ ရဟန္းခံခိုင္းပါတယ္၊ ၃-ရက္။ အမ်ဳိးသားအေနနဲ႔က ၃-ရက္ ရဟန္းခံဖို႔ စဥ္းစားေနတာ ၄-ႏွစ္ရွိသြားပါၿပီ၊ အျမဲေျဖတာကေတာ့ သူ႔သားေလး ၇-ႏွစ္သားေရာက္မွ သားအဖ အတူတူ၀တ္ၾကမယ္တဲ့။ ဘုန္းႀကီးက ေနာက္ထပ္ ဒကာေလး ၃-ရက္၀တ္ဖို႔ ၃-ႏွစ္ေစာင့္ရပါဦးမယ္ စိတ္ရွည္ရမွာေပါ့...။
ဒီေနရာမွာ ေျပာလိုတာတစ္ခု အမ်ဳိးသမီးမ်ားမေကာင္းဘူး၊ (တခ်ဳိ႕ေနာ္) သူတို႔ အမ်ဳိးသားေတြ အသံုးအျဖံဳးမ်ားရင္ ဘုန္းႀကီး ၀တ္ခိုင္းၿပီ၊ မူးမူး႐ူးရူး လုပ္ရင္ ဘုန္းႀကီး ၀တ္ခိုင္းၿပီ၊ လခေကာင္းေကာင္းမအပ္ရင္ ဘုန္းႀကီး ၀တ္ခိုင္းၿပီ၊ တကယ္၀တ္သြားၿပီ ျပန္မထြက္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆို ေက်ာင္းလိုက္ၿပီး တဂ်ီဂ်ီနဲ႔ အလြန္ဂ်ီက်ၾကပါတယ္။ ဒကာမႀကီးတို႔က ေျပာျခင္ေျပာၾကမယ္ မေခၚပါဘူး အရွင္ဘုရားလို႔။
ဒါက ဂ်ီက်ၿပီး လိုက္ေခၚေၾကာင္းလက္မွတ္... ေနာက္ၿပီးမွဖတ္ေပါ့--->
ခုမွဇာတ္လမ္းစပါေတာ့မယ္... သူတို႔ ၂-ဦးအေၾကာင္း...
သူတို႔ႏွစ္ဦးထဲက တစ္ေယာက္အေၾကာင္းက ဒီလိုပါ...။
ဒီဒကာေလး ယခင္က အနည္းငယ္ ဆိုးတယ္လို႔ သိရပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၾကၿပီးေနာက္ ဒကာမရဲ႔ထိန္းသိမ္းမႈေၾကာင့္ မၾကာခင္မွာပဲ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ရပါတယ္။ တရားေတာ္ေတြေလ့လာ ေဟာေျပာေပး ၾကာလာေတာ့ တရားေတာ္ရဲ႔ တန္ဖိုး အက်ဳိးတရားေလးေတြ ခံစားစံစားလာရပါတယ္။ တရားေတာ္ရဲ႔ အက်ဳိးတရားမ်ားဟာ ကိေလသာကုန္ျခင္း၊ နဲျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္၊ တခ်ဳိ႔သူမ်ားဟာ ကိေလသာေတြနဲ႔ နီးနီး မေနလိုတဲ့ သေဘာသဘာ၀ေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ((၀ိသာခါနဲ႔ မကာၾကနဲ႔ ေနာက္မွ ကာဘာမ်ားအေၾကာင္း စဥ္းစားၿပီး ေရးေပးမယ္)) ဒါနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးကို ဒီမွာထားခဲ့ၿပီး သူကျမန္မာျပည္ ျပန္သြားပါတယ္၊ ဘုန္းႀကီး အၿပီး၀တ္ေတာ့မယ္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ေတာ့ စၿပီး အတားအဆီး ခံရပါတယ္ ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ႀကီးေပါ့၊ ငါ့သားရယ္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ၊ ဟိုမွာေနရတာ အစဥ္မေျပလို႔လား၊ မိန္းမနဲ႔ရန္ျဖစ္လို႔လား မ၀တ္ပါနဲ႔ ငါ့သားရယ္ (ဇာတ္လမ္းေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ) စသည္ ေနမွာေပါ့ေလ။ တခ်ဳိ႔ေယာက္်ားေတြက ဒါမ်ဳိးဆို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ၾကပါတယ္၊ မိခင္ပဲေလ...။ မိခင္ပဲေလဆိုေတာ့ ေနာက္က က်န္ေသးတယ္ေနာ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၂-လေလာက္ေတာ့ ၾကာမယ္ထင္ပါရဲ႕ သူကလဲ ရဟန္းဘ၀နဲ႔ ေပ်ာ္ေနပါၿပီ။ ၀ိနည္းေတြ ေလ့လာ တရားစခန္း၀င္နဲ႔ေပါ့။ ဒကာမက ၂-လေက်ာ္လာေတာ့ ေဖါက္လာတယ္ (ဒကာေလးေတြ သတိထား ဒီလိုပဲ) ဘာစိတ္ေပါက္တယ္မသိဘူး၊ ျမန္မာျပည္လိုက္သြားပါေလေရာ...၊ သိတယ္ဟတ္လား၊ ဟိုဘုန္းႀကီးခမ်ာ ကတံုးေလးနဲ႔ ျပန္ပါလာေတာ့တာေပါ့...။
(ဘုန္းႀကီးလူထြက္ ငပိခ်က္တဲ့၊ ငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀က ဆိုခဲ့ဘူးတာေလးပါ)
ထြက္လာရတာက သူ႔ခမ်ာ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေပ်ာ္ရဲ႕သားနဲ႔ အေျခအေန အမ်ဳိးမ်ဳိးငဲ့လို႔ လူထြက္လာရတာဆိုေတာ့၊ ဘုန္းႀကီးစိတ္နဲ႔ လူ၀တ္နဲ႔ ဘယ္လိုမွကို ပဏာမရပါဘူး၊ စားလည္းဒီစိတ္၊ သြားလည္းဒီစိတ္...။ ဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယအၾကိမ္ ျမန္မာျပည္ျပန္ တရားအားထုတ္ပါတယ္၊ ဒီတခါေတာ့ လယ္သြားၿပီ ရဟန္းမ၀တ္ေတာ့ဘူး လူ၀တ္နဲ႔ဘဲ၊ သူ႔အေတြး မွန္တာဘဲ ခု မိန္းမကလိုက္ေခၚျပန္ၿပီ၊ ကံ မကုန္ေသးေတာ့လဲ မၾကာခင္ ဘုန္းႀကီးနဲ႔သူ ျပန္ေတြ႔ ၾကရဦးမွာေပါ့ေလ...။
ဒကာဒကာမတို႔ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေလး ဆိုရင္ေကာ လြယ္လြယ္ကူကူ ၀တ္ခြင့္ေပးၾကမွာလား၊ ၀တ္ၿပီးရင္ေကာ ျပန္ေခၚၾကမွာလား...။
ကဲ... ႏွစ္ေယာက္ထဲက...
ေရွ့ဆံုးအမည္ ဖ-နဲ႔စတဲ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းပါ...
ရွမ္းျပည္ ေတာင္ၾကီး ဘက္ကလို႔ေတာ့ သိရပါတယ္...
သူကေတာ့ ဒီမွာ ပညာသင္ရင္းနဲ႔ တရားကို စတင္ၿပီး ေလ့လာပါတယ္ အိမ္ေထာင္မရွိေတာ့ ေထာင္မက်ေသးသူေပါ့ေလ...။ ေက်ာင္းတက္လို႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာပဲ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္တဲ့၊ ဘြဲ႕ယူၿပီးရင္ ဘုန္းႀကီး အၿပီး၀တ္ေတာ့မယ္လို႔၊ မ၀တ္ခ်င္ခံႏိုင္႐ိုးလား ဒကာဒကာမတို႔ သူ႔ကို ေပးဖတ္ခိုင္းလိုက္တာက ၀ိသုဒၶိမဂ္၊ ဒီထဲမွာက သီလစင္ၾကယ္ေအာင္ ကိေလသာေတြကို ဘယ္လိုနည္းေတြနဲ႔ ပယ္ရမယ္၊ ဓုတင္ေဆာက္တည္ပံု ကိေလသာေတြကို ဘယ္လို ခါထုတ္ရမယ္ ဆိုတာေတြ အေသးစိတ္ကို ေရးထားတာကိုး၊ ရဟန္းေလာကမွာေတာ့ ၀ိသုဒၶိမဂ္ဖတ္ၿပီး ေတာထြက္ရင္ထြက္ မထြက္ရင္ လူထြက္လို႔ ဆိုတာပဲ၊ ((ဘုန္းႀကီးကေတာ့ ေသေသျခာျခာ ႏွလံုးမသြင္းလို႔နဲ႔ တူပါရဲ႕ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးထဲမပါ)) ျမန္မာျပန္သူ ဆရာေတာ္ႀကီးက မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား။ တရားေတာ္က အထူး စင္ၾကယ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ တိုက္တြန္းပါတယ္ အမ်ဳိးေကာင္းသားေတြ ဖတ္ၾကပါလို႔။
ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းတက္လိုက္ တရားေလ့လာလိုက္ ၾကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ၀ိနည္းေတြေလ့လာဖို႔ သင္ေပးလိုက္နဲ႔ ဘြဲ႔ရၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ၿပီး ဘုန္းႀကီး၀တ္မယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္ေရာက္တာနဲ႔ ျပႆနာက စပါေတာ့တယ္၊ အေမက လံုး၀ လံုး၀ကို ခြင့္မျပဳပါ တန္ဖိုးရွိတဲ့သားေလး ရဟန္း၀တ္သြားမွာကို ခါးခါးသီးပါတဲ့။ ဒါနဲ႔တင္လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသး စိတ္ခ်ရေအာင္ေထာင္ထဲကို ထည့္ထားခ်င္ေသးတယ္၊ ဟို... အခ်ဳပ္ေထာင္မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ေထာင္ခ်မယ္တဲ့ ေခြ်းမေခ်ာေလး ေရြးထားၿပီတဲ့၊ (နႏၵရဟန္းကေတာ့ ဇနပဒကလ်ာကို မီးေလာင္ငုတ္တို ေပၚမွာ မိုးေရေတြရႊဲလို႔ ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနတဲ့ ေမ်ာက္အိုမႀကီးနဲ႔ ႏိႈင္းတာပဲ- နႏၵရဟန္းကေျပာတာပါ) မိဘေတြရဲ႔ ေစတနာေလးေတြေပါ့။ ဒါနဲ႔ ဒကာေလးမွာ ျမန္မာျပည္မွာ ခဏဘဲ ရဟန္း၀တ္ၿပီး ျပန္လာရတယ္၊ ခုေတာ့ မိိဘမ်ားကိုေခ်ာ့ အလုပ္ကေလးလုပ္ၿပီး ၿငိမ္ေနရတာေပါ့ေလ။ သူကေတာ့ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္တဲ့ ဇြဲမေလ်ာ့ပါ အၿပီး ရဟန္း၀တ္မယ္တဲ့၊ သာဓု သာဓုပါလို႔...။ တခ်ိန္မွာေတာ့ အျမန္ဆံုး ျဖစ္လာႏိုင္ပါေစ။
ကဲ... ဒကာဒကာမတို႔...
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ႕ သား၊ သမီး၊ ညီအကို၊ ေမာင္ႏွမေတြထဲက၊
ဘြဲ႔ေလးကလဲ ရပါၿပီ...
လိမ္လည္း လိမ္မာသည္...
႐ုပ္ကေလးကလဲ ေျဖာင့္ေသးသည္...
၀င္ေငြကေတာ့ ေကာင္းလိမ့္မည္...
စိတ္မေနာကလဲ ျဖဴစင္သည္...
ဥစၥာကလဲ ေပါမ်ားမည္...
က်န္းမာေရးလဲ ေကာင္းေသးသည္...
ဆိုၾကပါစို႔ သူေလးကမ်ား...
အေပၚမွာေရးခဲ့သလို သူေတာ္ေကာင္း ဓါတ္ကေလးျဖင့္...
သာသနာ့ေဘာင္ ၀င္ေရာက္လိုပါၿပီ...
သင္တို႔ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္ၾကမယ္...???
ဒီလိုႀကီးေတာ့ မေျဖသင့္ပါ...
ဒီ အႀကီးေကာင္က ငပ်င္းပါ၊
စာကလဲ မတတ္တာ၊
အလုပ္ကလဲ မလုပ္ခ်င္ေသး၊
အဲဒီေကာင္ကို ရဟန္း၀တ္ေပး။
ဟို ငယ္ေလးကေတာ့ ႐ုပ္ေခ်ာတာ၊
သေဘာေကာင္းလို႔ မေနာျဖဴပါ၊
ပညာတတ္ေလး ေငြရွာေပး၊
သူ႔ေလးကိုေတာ့ ၀တ္ေစနဲ႔ေဟ့့။
ဒီလိုေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ေနာ္...။ ရခဲပါတယ္...။ ေတြ႔ခဲပါတယ္...။
တရားေတာ္ေတြ ဖတ္တယ္ဆိုကထဲက...
သူေတာ္ေကာင္းဓါတ္ေတြ ကိန္းၿပီးသားဆိုတာ သိပါတယ္...။
မႏွစ္သက္ပါလွ်င္ ျပင္ေရးေပးပါမယ္...။
ကဗ်ာလည္း မေရးတတ္ပါ၊ စာလည္းမေရးတတ္ပါ၊ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ရမ္းႏွိပ္ေနျခင္းသာ။
သင္ေပးပါလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္ အလွဳခံပါ့မည္။ (စာေရးနည္း)
စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ဒုကၡဆင္းရဲ ကင္းေ၀းၾကပါေစ...။
ဦးေလာကနာထ
၄.၁၉.၂၀၀၉
ဒကာဒကာမတို႔ တေတြရဲ႕ အနီးအနားမွာ ဒီလိုသူမ်ဳိး ရွိခဲ့ၾကရင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးၾကမွာလဲ...။
ေသခ်ာ စဥ္းစား ဆင္ျခင္၍ တန္ဖိုးရွိေသာ လုပ္ရပ္ တန္ဖိုးရွိေသာ ေတြးေခၚမႈမ်ားနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔လိုပါတယ္။ တန္ဖိုးဆိုရာမွာ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးနဲ႔ ပကၠဳသာ(ႆာ)တိမင္းႀကီး ႏွစ္ပါး၊ တန္ဖိုးရွိေသာ အရာမ်ားဖလွယ္တာကို တရားေလ့လာေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြ သိၿပီးျဖစ္မွာပါ၊ တစ္ဦးက အဖိုးအနဂၢ ထိုက္တဲ့ ပိတ္စေလး ပို႔ေပးတယ္။ တစ္ဦးက အဖိုးအနဂၢ ထိုက္တဲ့၊ ဘုရားဆိုတာေပၚေနၿပီ၊ သံဃာဆိုတာေပၚေနၿပီ၊ တရားဆိုတာ ဒါမ်ဳိးေလး ဆိုၿပီး အာနာပါန႐ႈမွတ္နည္း စာေပလႊာကို ပို႔ၾကတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ တန္ဖိုးဆိုတာ ဒကာဒကာမတို႔က ဘယ္ဟာလို႔ သတ္မွတ္မွာပါလဲ၊ အဖိုးအနဂၢ ထိုက္တဲ့ ပိတ္စေလးပါလို႔ေတာ့ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔ကြယ္၊ ကံေကာင္းလို႔ လူျဖစ္လာရတဲ့ ဘ၀ေလး တန္ဖိုးရွိေအာင္ မသံုးလိုက္ရသလို ျဖစ္ေနပါ့မယ္။
အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတိုင္းမွာ တရားေတာ္ေတြ ေရးေနၾကပါတယ္၊ တစ္မ်က္ႏွာကို ၂-နာရီ ၃-နာရီနဲ႔ ၿပီးၾကေပမဲ့ ဒီစာမ်ဳိးျဖစ္လာေအာင္၊ ကိေလသာၿငိမ္းေစေသာ စာမ်ဳိးျဖစ္လာေအာင္ အနဲဆံုး ၄-သေခ်ၤ ကမၻာတစ္သိန္း ၾကာပါလားလို႔ ဒီလိုထိ တန္ဖိုးကို နားလည္လိုက္ပါ...။
တန္ဖိုးေလးေတြ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ...။ ၾကည့္တတ္ေသာသူ ျမင္ရ၏တဲ့...။
မေန႔ကေတာ့ အျပင္ဆြမ္းေၾကြးပြဲတစ္ခုမွာ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္သူက သူ႔အမ်ဳိးသားကို တရားေလ့လာခိုင္းတယ္၊ ရဟန္းခံခိုင္းပါတယ္၊ ၃-ရက္။ အမ်ဳိးသားအေနနဲ႔က ၃-ရက္ ရဟန္းခံဖို႔ စဥ္းစားေနတာ ၄-ႏွစ္ရွိသြားပါၿပီ၊ အျမဲေျဖတာကေတာ့ သူ႔သားေလး ၇-ႏွစ္သားေရာက္မွ သားအဖ အတူတူ၀တ္ၾကမယ္တဲ့။ ဘုန္းႀကီးက ေနာက္ထပ္ ဒကာေလး ၃-ရက္၀တ္ဖို႔ ၃-ႏွစ္ေစာင့္ရပါဦးမယ္ စိတ္ရွည္ရမွာေပါ့...။
ဒီေနရာမွာ ေျပာလိုတာတစ္ခု အမ်ဳိးသမီးမ်ားမေကာင္းဘူး၊ (တခ်ဳိ႕ေနာ္) သူတို႔ အမ်ဳိးသားေတြ အသံုးအျဖံဳးမ်ားရင္ ဘုန္းႀကီး ၀တ္ခိုင္းၿပီ၊ မူးမူး႐ူးရူး လုပ္ရင္ ဘုန္းႀကီး ၀တ္ခိုင္းၿပီ၊ လခေကာင္းေကာင္းမအပ္ရင္ ဘုန္းႀကီး ၀တ္ခိုင္းၿပီ၊ တကယ္၀တ္သြားၿပီ ျပန္မထြက္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆို ေက်ာင္းလိုက္ၿပီး တဂ်ီဂ်ီနဲ႔ အလြန္ဂ်ီက်ၾကပါတယ္။ ဒကာမႀကီးတို႔က ေျပာျခင္ေျပာၾကမယ္ မေခၚပါဘူး အရွင္ဘုရားလို႔။
ဒါက ဂ်ီက်ၿပီး လိုက္ေခၚေၾကာင္းလက္မွတ္... ေနာက္ၿပီးမွဖတ္ေပါ့--->
ခုမွဇာတ္လမ္းစပါေတာ့မယ္... သူတို႔ ၂-ဦးအေၾကာင္း...
သူတို႔ႏွစ္ဦးထဲက တစ္ေယာက္အေၾကာင္းက ဒီလိုပါ...။
ဒီဒကာေလး ယခင္က အနည္းငယ္ ဆိုးတယ္လို႔ သိရပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၾကၿပီးေနာက္ ဒကာမရဲ႔ထိန္းသိမ္းမႈေၾကာင့္ မၾကာခင္မွာပဲ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ရပါတယ္။ တရားေတာ္ေတြေလ့လာ ေဟာေျပာေပး ၾကာလာေတာ့ တရားေတာ္ရဲ႔ တန္ဖိုး အက်ဳိးတရားေလးေတြ ခံစားစံစားလာရပါတယ္။ တရားေတာ္ရဲ႔ အက်ဳိးတရားမ်ားဟာ ကိေလသာကုန္ျခင္း၊ နဲျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္၊ တခ်ဳိ႔သူမ်ားဟာ ကိေလသာေတြနဲ႔ နီးနီး မေနလိုတဲ့ သေဘာသဘာ၀ေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ((၀ိသာခါနဲ႔ မကာၾကနဲ႔ ေနာက္မွ ကာဘာမ်ားအေၾကာင္း စဥ္းစားၿပီး ေရးေပးမယ္)) ဒါနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးကို ဒီမွာထားခဲ့ၿပီး သူကျမန္မာျပည္ ျပန္သြားပါတယ္၊ ဘုန္းႀကီး အၿပီး၀တ္ေတာ့မယ္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ေတာ့ စၿပီး အတားအဆီး ခံရပါတယ္ ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ႀကီးေပါ့၊ ငါ့သားရယ္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ၊ ဟိုမွာေနရတာ အစဥ္မေျပလို႔လား၊ မိန္းမနဲ႔ရန္ျဖစ္လို႔လား မ၀တ္ပါနဲ႔ ငါ့သားရယ္ (ဇာတ္လမ္းေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ) စသည္ ေနမွာေပါ့ေလ။ တခ်ဳိ႔ေယာက္်ားေတြက ဒါမ်ဳိးဆို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ၾကပါတယ္၊ မိခင္ပဲေလ...။ မိခင္ပဲေလဆိုေတာ့ ေနာက္က က်န္ေသးတယ္ေနာ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၂-လေလာက္ေတာ့ ၾကာမယ္ထင္ပါရဲ႕ သူကလဲ ရဟန္းဘ၀နဲ႔ ေပ်ာ္ေနပါၿပီ။ ၀ိနည္းေတြ ေလ့လာ တရားစခန္း၀င္နဲ႔ေပါ့။ ဒကာမက ၂-လေက်ာ္လာေတာ့ ေဖါက္လာတယ္ (ဒကာေလးေတြ သတိထား ဒီလိုပဲ) ဘာစိတ္ေပါက္တယ္မသိဘူး၊ ျမန္မာျပည္လိုက္သြားပါေလေရာ...၊ သိတယ္ဟတ္လား၊ ဟိုဘုန္းႀကီးခမ်ာ ကတံုးေလးနဲ႔ ျပန္ပါလာေတာ့တာေပါ့...။
(ဘုန္းႀကီးလူထြက္ ငပိခ်က္တဲ့၊ ငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀က ဆိုခဲ့ဘူးတာေလးပါ)
ထြက္လာရတာက သူ႔ခမ်ာ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေပ်ာ္ရဲ႕သားနဲ႔ အေျခအေန အမ်ဳိးမ်ဳိးငဲ့လို႔ လူထြက္လာရတာဆိုေတာ့၊ ဘုန္းႀကီးစိတ္နဲ႔ လူ၀တ္နဲ႔ ဘယ္လိုမွကို ပဏာမရပါဘူး၊ စားလည္းဒီစိတ္၊ သြားလည္းဒီစိတ္...။ ဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယအၾကိမ္ ျမန္မာျပည္ျပန္ တရားအားထုတ္ပါတယ္၊ ဒီတခါေတာ့ လယ္သြားၿပီ ရဟန္းမ၀တ္ေတာ့ဘူး လူ၀တ္နဲ႔ဘဲ၊ သူ႔အေတြး မွန္တာဘဲ ခု မိန္းမကလိုက္ေခၚျပန္ၿပီ၊ ကံ မကုန္ေသးေတာ့လဲ မၾကာခင္ ဘုန္းႀကီးနဲ႔သူ ျပန္ေတြ႔ ၾကရဦးမွာေပါ့ေလ...။
ဒကာဒကာမတို႔ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေလး ဆိုရင္ေကာ လြယ္လြယ္ကူကူ ၀တ္ခြင့္ေပးၾကမွာလား၊ ၀တ္ၿပီးရင္ေကာ ျပန္ေခၚၾကမွာလား...။
ကဲ... ႏွစ္ေယာက္ထဲက...
ေရွ့ဆံုးအမည္ ဖ-နဲ႔စတဲ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းပါ...
ရွမ္းျပည္ ေတာင္ၾကီး ဘက္ကလို႔ေတာ့ သိရပါတယ္...
သူကေတာ့ ဒီမွာ ပညာသင္ရင္းနဲ႔ တရားကို စတင္ၿပီး ေလ့လာပါတယ္ အိမ္ေထာင္မရွိေတာ့ ေထာင္မက်ေသးသူေပါ့ေလ...။ ေက်ာင္းတက္လို႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာပဲ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္တဲ့၊ ဘြဲ႕ယူၿပီးရင္ ဘုန္းႀကီး အၿပီး၀တ္ေတာ့မယ္လို႔၊ မ၀တ္ခ်င္ခံႏိုင္႐ိုးလား ဒကာဒကာမတို႔ သူ႔ကို ေပးဖတ္ခိုင္းလိုက္တာက ၀ိသုဒၶိမဂ္၊ ဒီထဲမွာက သီလစင္ၾကယ္ေအာင္ ကိေလသာေတြကို ဘယ္လိုနည္းေတြနဲ႔ ပယ္ရမယ္၊ ဓုတင္ေဆာက္တည္ပံု ကိေလသာေတြကို ဘယ္လို ခါထုတ္ရမယ္ ဆိုတာေတြ အေသးစိတ္ကို ေရးထားတာကိုး၊ ရဟန္းေလာကမွာေတာ့ ၀ိသုဒၶိမဂ္ဖတ္ၿပီး ေတာထြက္ရင္ထြက္ မထြက္ရင္ လူထြက္လို႔ ဆိုတာပဲ၊ ((ဘုန္းႀကီးကေတာ့ ေသေသျခာျခာ ႏွလံုးမသြင္းလို႔နဲ႔ တူပါရဲ႕ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးထဲမပါ)) ျမန္မာျပန္သူ ဆရာေတာ္ႀကီးက မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား။ တရားေတာ္က အထူး စင္ၾကယ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ တိုက္တြန္းပါတယ္ အမ်ဳိးေကာင္းသားေတြ ဖတ္ၾကပါလို႔။
ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းတက္လိုက္ တရားေလ့လာလိုက္ ၾကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ၀ိနည္းေတြေလ့လာဖို႔ သင္ေပးလိုက္နဲ႔ ဘြဲ႔ရၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ၿပီး ဘုန္းႀကီး၀တ္မယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္ေရာက္တာနဲ႔ ျပႆနာက စပါေတာ့တယ္၊ အေမက လံုး၀ လံုး၀ကို ခြင့္မျပဳပါ တန္ဖိုးရွိတဲ့သားေလး ရဟန္း၀တ္သြားမွာကို ခါးခါးသီးပါတဲ့။ ဒါနဲ႔တင္လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသး စိတ္ခ်ရေအာင္ေထာင္ထဲကို ထည့္ထားခ်င္ေသးတယ္၊ ဟို... အခ်ဳပ္ေထာင္မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ေထာင္ခ်မယ္တဲ့ ေခြ်းမေခ်ာေလး ေရြးထားၿပီတဲ့၊ (နႏၵရဟန္းကေတာ့ ဇနပဒကလ်ာကို မီးေလာင္ငုတ္တို ေပၚမွာ မိုးေရေတြရႊဲလို႔ ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနတဲ့ ေမ်ာက္အိုမႀကီးနဲ႔ ႏိႈင္းတာပဲ- နႏၵရဟန္းကေျပာတာပါ) မိဘေတြရဲ႔ ေစတနာေလးေတြေပါ့။ ဒါနဲ႔ ဒကာေလးမွာ ျမန္မာျပည္မွာ ခဏဘဲ ရဟန္း၀တ္ၿပီး ျပန္လာရတယ္၊ ခုေတာ့ မိိဘမ်ားကိုေခ်ာ့ အလုပ္ကေလးလုပ္ၿပီး ၿငိမ္ေနရတာေပါ့ေလ။ သူကေတာ့ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္တဲ့ ဇြဲမေလ်ာ့ပါ အၿပီး ရဟန္း၀တ္မယ္တဲ့၊ သာဓု သာဓုပါလို႔...။ တခ်ိန္မွာေတာ့ အျမန္ဆံုး ျဖစ္လာႏိုင္ပါေစ။
ကဲ... ဒကာဒကာမတို႔...
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ႕ သား၊ သမီး၊ ညီအကို၊ ေမာင္ႏွမေတြထဲက၊
ဘြဲ႔ေလးကလဲ ရပါၿပီ...
လိမ္လည္း လိမ္မာသည္...
႐ုပ္ကေလးကလဲ ေျဖာင့္ေသးသည္...
၀င္ေငြကေတာ့ ေကာင္းလိမ့္မည္...
စိတ္မေနာကလဲ ျဖဴစင္သည္...
ဥစၥာကလဲ ေပါမ်ားမည္...
က်န္းမာေရးလဲ ေကာင္းေသးသည္...
ဆိုၾကပါစို႔ သူေလးကမ်ား...
အေပၚမွာေရးခဲ့သလို သူေတာ္ေကာင္း ဓါတ္ကေလးျဖင့္...
သာသနာ့ေဘာင္ ၀င္ေရာက္လိုပါၿပီ...
သင္တို႔ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္ၾကမယ္...???
ဒီလိုႀကီးေတာ့ မေျဖသင့္ပါ...
ဒီ အႀကီးေကာင္က ငပ်င္းပါ၊
စာကလဲ မတတ္တာ၊
အလုပ္ကလဲ မလုပ္ခ်င္ေသး၊
အဲဒီေကာင္ကို ရဟန္း၀တ္ေပး။
ဟို ငယ္ေလးကေတာ့ ႐ုပ္ေခ်ာတာ၊
သေဘာေကာင္းလို႔ မေနာျဖဴပါ၊
ပညာတတ္ေလး ေငြရွာေပး၊
သူ႔ေလးကိုေတာ့ ၀တ္ေစနဲ႔ေဟ့့။
ဒီလိုေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ေနာ္...။ ရခဲပါတယ္...။ ေတြ႔ခဲပါတယ္...။
တရားေတာ္ေတြ ဖတ္တယ္ဆိုကထဲက...
သူေတာ္ေကာင္းဓါတ္ေတြ ကိန္းၿပီးသားဆိုတာ သိပါတယ္...။
မႏွစ္သက္ပါလွ်င္ ျပင္ေရးေပးပါမယ္...။
ကဗ်ာလည္း မေရးတတ္ပါ၊ စာလည္းမေရးတတ္ပါ၊ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ရမ္းႏွိပ္ေနျခင္းသာ။
သင္ေပးပါလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္ အလွဳခံပါ့မည္။ (စာေရးနည္း)
စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
ဒုကၡဆင္းရဲ ကင္းေ၀းၾကပါေစ...။
ဦးေလာကနာထ
၄.၁၉.၂၀၀၉
No comments:
Post a Comment