Thursday, April 16, 2009

ပတိပူဇိကာ... (ဓမၼပဒဝတၳဳ (မာဏဝ)) ၄၈-၅၂

ဓမၼပဒဝတၳဳ (မာဏဝ)... ၄၈-၅၂ ...

၄၈။ ပုပၹါနိ ေဟ၀ ပစိနႏၲံ၊ ဗ်ာသတၱမနသံ နရံ။ အတိတၱေည၀ ကာေမသု၊ အႏၲေကာ ကု႐ုေတ ၀သံ။

၄၈။ ပန္းတို႔ကို ေကာင္းႏုိးရာရာ ဆြတ္ခူးေသာသူကဲ့သို႔ ကာမဂုဏ္တို႔ကို ဆြတ္ခူးလ်က္ မရေသးသည္ကို ေတာင့္တ၊ ရျပီးသည္ကို တြယ္တာ၊ လြန္စြာကပ္ျငိသည့္စိတ္ရွိေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မေရာင့္ရဲႏုိင္ေသာသူကို ေသမင္းယုတ္သည္ မိမိအလိုအတိုင္း ျပဳႏုိင္၏။

၄၈... ပတိပူဇိကာ...

၄၉။ ယထာပိ ဘမေရာ ပုပၹံ၊ ၀ဏၰဂႏၶမေဟဌယံ။ ပေလတိ ရသမာဒါယ၊ ဧ၀ံ ဂါေမ မုနီ စေရ။

၄၉။ ပ်ားပိတုန္းသည္ ပန္းပြင့္ကိုလည္းေကာင္း၊ အဆင္းအနံ႔ကိုလည္းေကာင္း မပ်က္စီးေစဘဲ ပန္း၀တ္ရည္ကိုသာ စုပ္ယူပ်ံသြားသကဲ့သို႔ ႐ြာ၌ ရဟန္းသည္ ပန္းတည္းဟူေသာ သဒၶါတရားႏွင့္ အဆင္းအနံ႔ဟူေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာကို မပ်က္စီးေစဘဲ က်င့္ရာ၏။

၄၉...မစၦရိယေကာသိယ ေသေ႒း...



၅၀။ န ပေရသံ ၀ိေလာမာနိ၊ န ပေရသံ ကတာကတံ။ အတၱေနာ၀ အေ၀ကၡယ်၊ ကတာနိ အကတာနိ စ။

၅၀။ သူတစ္ပါးတို႔၏ မေလ်ာ္ေသာ အျပစ္အနာအဆာတို႔ကို မၾကည့္႐ႈရာ၊ သူတစ္ပါးတို႔၏ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈ ျပဳမျပဳကို မၾကည့္႐ႈရာ၊ မိမိ၏ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈ ျပဳမျပဳကိုသာလွ်င္ ၾကည့္႐ႈရာ၏။

၅၀... ပါေ၀ယ်ကတကၠတြန္း...

၅၁။ ယထာပိ ႐ုစိရံ ပုပၹံ၊ ၀ဏၰ၀ႏၲံ အဂႏၶကံ။ ဧ၀ံ သုဘာသိတာ ၀ါစာ၊ အဖလာ ေဟာတိ အကုဗၺေတာ။

၅၂။ ယထာပိ ႐ုစိရံ ပုပၹံ၊ ၀ဏၰ၀ႏၲံ သဂႏၶကံ။ ဧ၀ံ သုဘာသိတာ ၀ါစာ၊ သဖလာ ေဟာတိ ကုဗၺေတာ။

၅၁။ အဆင္းသာ႐ွိ၍ အနံ႔မ႐ွိေသာ တင့္တယ္လွပေသာ (ေပါက္ပြင့္စေသာ)ပန္းသည္ ပန္ဆင္သူအား အနံ႔တည္းဟူေသာအက်ဳိးကို မေဆာင္ႏုိင္သကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ (အဆံုးအမ)စကားေတာ္သည္ မလိုက္နာ မက်င့္ၾကံသူအား အက်ဳိးကို မေဆာင္ႏုိင္။

၅၂။ အဆင္းအနံ႔ျပည့္စံု၍ တင့္တယ္လွပေသာ စံပယ္စကားစေသာ ပန္းသည္ ပန္ဆင္သူအား အနံ႔ တည္းဟူေသာအက်ဳိးကို ေဆာင္ႏုိင္သကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ (ပိဋကတ္) စကားေတာ္သည္ လိုက္နာက်င့္ၾကံသူအား အက်ဳိးကို ေဆာင္ႏုိင္၏။

၅၁... ၅၂... ဆတၱပါဏိဒါယကာ...

No comments: