၆၀။ ဒီဃာ ဇာဂရေတာ ရတၱိ၊ ဒီဃံ သႏၲႆ ေယာဇနံ။ ဒီေဃာ ဗာလာန သံသာေရာ၊ သဒၶမၼံ အ၀ိဇာနတံ။
၆၀။ အိပ္မေပ်ာ္ ႏုိးေနေသာသူအား ညဥ့္တာ႐ွည္လ်ား၏၊ ခရီးပန္းေသာသူအား ယူဇနာခရီးသည္ ႐ွည္လ်ား၏။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို မသိေသာ လူမိုက္တို႔အား သံသရာသည္ ႐ွည္လ်ား၏။
၆၀... ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ဒု သ န ေသာ...
၆၁။ စရေဥၥ နာဓိဂေစၦယ်၊ ေသယ်ံ သဒိသမတၱေနာ။ ဧကစရိယံ ဒဠွံ ကယိရာ၊ နတၳိ ဗာေလ သဟာယတာ။
၆၁။ လူမိုက္၌ တရားက်င့္ရန္ အေဆြခင္ပြန္းအျဖစ္ မရွိရကား တရားက်င့္သူသည္ မိမိထက္ သာလြန္သူ မိမိႏွင့္ တူမွ်သူကို မရႏုိင္ပါမူ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ျခင္းကိုသာလွ်င္ ျမဲျမံစြာ ျပဳက်င့္ရာ၏။
၆၁... အရွင္မဟာကႆပ၏ အတူေနတပည့္...
၆၂။ ပုတၱာ မတၳိ ဓနံ မတၳိ၊ ဣတိ ဗာေလာ ၀ိဟညတိ။ အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နတၳိ၊ ကုေတာ ပုတၱာ ကုေတာ ဓနံ။
၆၂။ လူမိုက္သည္ ငါ့အား သားသမီးတို႕ ႐ွိကုန္၏၊ ဥစၥာတို႔သည္လည္း ႐ွိကုန္၏ဟု စြဲလမ္းမႈ တဏွာျဖင့္ ဆင္းရဲ ပင္ပန္းရ၏။ အမွန္ေသာ္ကား မိမိအား အတၱသည္လည္း မ႐ွိပါဘဲလ်က္ အဘယ္မွာ သားသမီး႐ွိအံ့နည္း၊ အဘယ္မွာလွ်င္ ဥစၥာ႐ွိအံ့နည္း။
၆၃။ ေယာ ဗာေလာ မညတိ ဗာလ်ံ၊ ပ႑ိေတာ ၀ါပိ ေတန ေသာ။ ဗာေလာ စ ပ႑ိတမာနီ၊ သ ေ၀ ဗာေလာတိ ၀ုစၥတိ။
၆၃။ မိုက္ေသာသူသည္ မိမိမိုက္သည့္ အျဖစ္ကိုသိ၏၊ ထိုသိမႈေၾကာင့္ ပညာ႐ွိျဖစ္ႏုိင္ေသး၏၊ မိုက္ေသာသူသည္ ငါပညာ႐ွိဟု မိမိကိုယ္ကို ထင္မွတ္ေနပါမူကား ထိုသူကို စင္စစ္ လူမိုက္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
၆၂... အာနႏၵာေသေဌး...
၆၃... ခါးပိုက္ႏိႈက္ႏွစ္ေယာက္...
၆၄။ ယာ၀ဇီ၀မၸိ ေစ ဗာေလာ၊ ပ႑ိတံ ပယိ႐ုပါသတိ။ န ေသာ ဓမၼံ ၀ိဇာနာတိ၊ ဒဗၺီ သူပရသံ ယထာ။
၆၄။ ေယာက္မသည္ ဟင္း၏အရသာကို မသိသကဲ့သို႔ မိုက္သူသည္ အသက္႐ွည္သမွ် ကာလပတ္လံုး ပညာ႐ွိကို ဆည္းကပ္ေစကာမူ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို မသိႏုိင္။
၆၅။ မုဟုတၱမပိ ေစ ၀ိညဴ၊ ပ႑ိတံ ပယိ႐ုပါသတိ။ ခိပၸံ ဓမၼံ ၀ိဇာနာတိ၊ ဇိ၀ွါ သူပရသံ ယထာ။
၆၅။ လွ်ာသည္ ဟင္း၏အရသာကို သိသကဲ့သို႔ သိၾကား လိမၼာသူသည္ တစ္ခဏမွ် ပညာ႐ွိကို ဆည္းကပ္ရေစကာမူ (သူေတာ္ေကာင္း)တရားကို လ်င္ျမန္စြာ သိႏုိင္၏။
၆၄... အရွင္လာဠဳဒါယီ...
၆၅... ပါ၀ါၿမိဳ႔ေန ရဟန္းသံုးက်ိပ္...
No comments:
Post a Comment